Unha reflexion sobre o aborto.

Unha das miñas fillas maiores, que agora ten 19 anos, pediume que expresara neste blog a miña opinión sobre o aborto. Este é un tema para min sempre delicado que penso necesita de mais coñecemento, comprensión e empatía e de menos “moralina” e radicalismo.

Cando comecei a exercer coma médico, neste pais o aborto era un delito con pena de cadea. No exercicio da miña profesión fun testemuña directa de moitas mulleres que por diversas razóns, sociais, económicas, sanitarias ou laborais, se sentiron na necesidade de interromper o seu embarazo, decisión sempre difícil e traumática. Naquel momento as opcións que había era ir ó estranxeiro para abortar; de Galicia acudían moitas a Portugal, a clínicas que non garantían as mínimas condicións hixienico-sanitarias nin de intimidade; as mulleres que tiñan mais recursos collían un avión a Iglaterrra ou a Amsterdan. Tamén había mulleres que acudían a menciñeiras onde o aborto asemellábase mais a unha tortura medieval. Nestas situacións eran moitos os casos con complicacións de hemorraxias, infeccións, perforacións uterinas etc, que en casos extremos, mesmo acababan coa vida de esas mulleres.

Cando o Goberno do PSOE de Felipe González decidiu “despenalizar” o aborto con certas condicións, o que pretendía era dar cobertura legal e garantías sanitarias ás mulleres que tomaran esa decisión. O PP que estivo activamente en contra de esa lei, non foi quen de cambiala cando estivo no goberno, quizais porque era unha lei xusta e necesaria. Sempre a dereita está en contra de avanzar no recoñecemento dos dereitos cívicos pero logo non lle queda mais remedio que asumilos, e isto ten sido así en todos os progresos sociais do século XX en Europa.

O aborto sempre é a expresión dun fracaso, un fracaso dos métodos anticonceptivos, un fracaso da información sexual, un fracaso da ilusión dun fillo san... Sempre é unha decisión difícil que en última instancia teñen que tomar as mulleres, porque son elas as que están preñadas, as que paren e as que amamantan; as que teñen que decidir sobre o seu propio corpo e a súa vida, as que teñen que asumir os riscos de secuelas físicas e/ou psicolóxicas..

Dende a miña experiencia podo dicir que todas as mulleres que coñezo e que tomaron esa decisión sempre lles foi difícil e traumático, nunca doado. Decidir interromper un embarazo sexa por malformación fetais, por preservar a saúde da nai ou por razóns económicas ou sociais , é unha das decisións mais duras ás que se pode ter que enfrontar unha muller na súa vida.

Non se pode banalizar o aborto coma se fora un método anticonceptivo mais, pero tampouco se pode perseguir e criminalizar as mulleres que deciden interromper o seu embarazo. Dende o Goberno Central hai actualmente a proposta dunha nova “lei de prazos” que vai ampliar as garantías xurídicas e sanitarias para as mulleres e os profesionais.

O PP con esa moral de “quita e pon” esta radicalmente en contra da reforma da lei, convirtindose en voceiro dos sectores mais ultraconservadores e radicais de este pais. Claro que ós “principios morais” do PP non son moito de fiar, e poño dous exemplos: estiveron en contra da lei do divorcio, pero unha parte importante dos dirixentes do PP dos últimos anos estaban divorciados; estiveron radicalmente en contra do matrimonio homosexual, pero un concelleiro popular de Ourense foi un dos primeiros en casar con outro home, unha voda á que por certo asistiu Nuñez Feijoo e que tivo unha importante cobertura mediática. É dicir o PP sempre está en contra de leis que recoñecen dereitos ós cidadáns, pero logo como non son parvos, son os primeiros en aproveitarse de elas, unha “moralidade de mercadillo”.

Dende os poderes públicos cuxa principal función é servir os cidadáns, mellorando as súas condicións de vida e solucionando os seus problemas, ante o aborto deberían abordalo en dúas perspectivas:
1) Actuacións dirixidas a evitar embarazos non buscados, mais información e formación sobre sexualidade e maior accesibilidade a métodos anticonceptivos. Quizais sexa este o aspecto mais importante e no que a maioría da sociedade está de acordo, pero lamentablemente dedicaselle pouco tempo e menos recursos.
2) Cando xa hai un embarazo e a muller decide interrompelo, é necesario garantirlle unha seguridade sanitaria que diminúa os riscos para a súa saúde física e mental, e ademais unha seguridade xurídica que a protexa de ser perseguida, ou violentada na súa intimidade.

Por último incidir en que o aborto sempre é a expresión dun fracaso, unha decisión difícil e dura, que en última instancia lle corresponde tomar exclusivamente á muller.

O peche de Alecrin, unha triste nova para Vigo e bisbarra.

O peche de Alecrin a as súas instalacións despois de 25 anos de servicio á sociedade, é unha triste nova para Vigo e a sua área metropolitana e por extensión para toda Galicia, unha perda importante para todas as cidadanas e cidadás que pretendemos unha sociedade mais xusta e solidaria.

Alecrin convertiuse nestes 25 anos no referente imprescindible na loita contra a discriminación, abuso e maltrato das mulleres. Foron pioneiras na denuncia dos malos tratos traballando dia tras dia para que se fixeran visibles conductas e actitudes intolerables para que a sociedade as rexeitara explicitamente. Abriron as primeiras casas de acollida para mulleres maltradas, denunciaron a explotación, abuso e excravitude sexual á que están sometidas as mulleres prostituidas; deron asesoramento legal e apoyo a mulleres sen recursos; abriron o primeiro centro xuvenil de asesoramento sexual; todo un catálogo de actividades que indican que Alecrin non solo foi unha asociación de denuncia e reflexión teórica, senon tamen e sobre todo de acción directa tratando e resolvendo situacións concretas de mulleres con nome e apelidos.

É lamentable leer nos medios de comunicación que Alecrin pecha por falta de recursos económicos, por non lle ter prorrogado as subvencións das administracións públicas, habendo na entrevista que lle facían a Ana Míguez, unha acusación implícita o BNG. Será quizais porque cando este partido na época de bonanza da Vicepresidencia de Anxo Quintana, organizou unhas xornadas sobre sexualidade e recibiu as críticas de Alecrin por traer coma "experta" para dar unha conferencia, a unha muller relacionada coa pornografía. É intolerable que se utilicen os recursos públicos, que son cartos de todos os cidadáns, para premiar ou castigar as asociacións por ser mais o menos dóciles co partido político de turno.

Tamén me entristece ler en Internet alguns comentarios inxustos e ofensivos contra Ana Míguez e as suas compañeiras. Eses comentarios son o mellor reflexo de que Alecrin é neste momento tan necesario coma hai 25 anos. Comentarios solo fruto da ignorancia, da intolerancia ou de ambas. Descoñecer ou negar que o movimento feminista foi o que supuxo unha maior transformación social no século XX, é ignorar a historia recente na cultura occidental. Utilizar os mesmos insultos e descalificacións que hai 40, 50, 70 ou 100 anos, indica que ainda non está todo o camiño recorrido, e que o conseguido é feble e se pode perder.

Claro que se pode dicir de Alecrin que é unha asociación feminista con plantexamentos que se poderían calificar como radicais, porque o seu obxectivo foi loitar polos dereitos da muller e polo visivilidade da sua discriminción, e solo dende a radicalidade é posible facer avanzar a sociedade. Se hoxe está mal visto socialmente os malos tratos, é porque mulleres coma as de Alecrin os denunciaron durante anos hasta conseguir que a sociedade entendera que realmente existía un grave problema que había que resolver. Esa defensa dos dereitos da muller e a loita contra a sua discriminación non se plantexaba dende Alecrin coma unha confrontación entre os sexos, sinon como unha loita contra os maltratadores, os proxenetas, os violentos e contra a sua impunidade.

Dende esta fiestra aberta ó mundo quero mandarlle a miña solidariedade, e o meu recoñecemento a Ana Míguez e a todas as que a acompañaron nestes 25 anos. Unha forte aperta e o agradecemento por ter contribuido a unha sociedade mais xusta e tolerante.

¡ Pobre comercio galego !

Nestes último días ten habido cambios no goberno municipal trala marcha de Nava Castro, a que lle desexo que teña exito na suas novas responsabilidades, ainda que coñecendo a sua traxectoria política en Ponteareas, e como concelleira de Facenda no último ano, a verdade non hai elementos que fagan esperar unha boa xestión na Dirección Xeral de Comercio, mais ben todo o contrario.

Como concelleira de facenda foi incapaz de elaborar o orzamento de 2009 e deixou unha morea de facturas sen recoñecer precisamente de comerciantes e de PEMES ós que o concello comprou materiais ou contratou servicios e que agora non lles pode pagar ainda que houbera cartos para facelo. A filosofía da Sra. Castro era esperar a que pasaran catro anos para que prescriban as facturas e asi o concello xa non terá a obriga de pagalas, todo un atraco e unha tomadura de pelo á xente que traballa e se esforza por manter en pé o seu negocio. A única opción de cobrar que teñen estes provedores é reclamar o pago da débeda nos xulgados.

Si Nava Castro vai seguir aplicando estas tácticas politicas nas suas novas responsabilidades na Xunta, ¡pobre comercio galego!.

Estou de volta. O goberno local sigue na "inopia".

Despois de estrear este blog e tras un tempo ocupado en cuestións persoais, quero continuar as miñas reflexións comenzando polo acontecido no último Pleno Municipal. Unha vez mais o Goberno Local pretende despachar os plenos con catro tonterías e intentando que non teñan voz as propostas da oposición. Realmente é irritante comprobar a pouca capacidade política e de xestión do Alcalde e os concelleiros/as que gobernan Ponteareas.

Neste último pleno do 30 de abril por parte do goberno solo dar conta de resolucións e a aprobación dun crédito extraordinario para obras (algo reiterado por falta de previsión e ausencia de orzamentos do 2009), e mais nada, coma si no noso concello non houbera problemas que resolver, coma si non houbera problemas de tráfico, de seguridade cidadana, de servicios coma a falta de potabilidade da auga etc etc etc. Ás veces non sei si esta actitude do goberno é por simple incompetencia ou é que deliberadamente decidiron non facer nada importante para resolver algún dos graves problemas que temos en Ponteareas.

Despois das proposta do goberno aprobouse unha moción do PSOE, pero como non estaba o concelleiro de novas tecnoloxías non se poido debatir. Logo tratouse outra mocion solo deliberativa da oposición e posteriormente o Alcalde suspendeu o Pleno ó negarse á aceptación dunha moción de urxencia, quedando unha morea de preguntas e rogos da oposición sen que se poideran tratar.

Menuda pérdida de tempo e .....de cartos.